یه روز گوشیمو برداشتم بالا پایین کردم، شماره هایی که هنوز حفظ بودم و رو تو ذهنم مرور کردم، بعد به خودم گفتم که چی؟! زنگ بزنی بگی چی؟! از خودت بگی؟! بخوای از خودشون بگن؟! فقط حالشونو بپرسی!خب بعدش چی؟! دلت آروم میگیره؟! نه!
یعنی هر کی مال یه دورانی بود، مال این روزام هنوز هیچکسو ندارم! همه تنهان، همه پریشونن، همه ناراضین، همه غمگینن!
اصن چی شد دلم گرفت؟! اوهوم!
باز خاطر خواهی یه پسر سر به زیر درس خونده...!
جدای از شوخی و خنده ها و ماجراهای بعدش بهم میگه ببخشید رک میگم ولی یه چیزی هست بین پسرا که حتا اون پسری که فکرشم نمیکنی بخواد بکنتت، بیشتر از همه میخواد بکنتت!
خندیدم ولی خب تا اومد عادی بشه آب شد! فیلمشم ندیدم هنوز!
آخ که چقدر عشق مضحکه!
قشنگ چشماتو میبندی و فکر میکنی دیگه بهتر از این برا کامل شدنت وجود نداره، حالا یه س کسی هم هست به هر حال،راجع به بچه هم حرف میزنیم و گور بابای بقیه مسائلو آدما وقتی خودش رو تا این حد دوست داری و آخ از وقتی که چشماتو باز میکنی!
خیلی دلم میخواد برم تو چشاش زل بزنم بگم آخه دلت به چی من خوشه؟!
من دیگه خودم خودمو دوست ندارم، تو دلت رو به دوست داشتن من خوش کردی که چی؟! گول چی منو خوردی...بیا برو پی زندگیت....حتا میتونم یکی از دوستامو بهش معرفی کنم و بهش بگم خیلی بهم میاین!
بی شعور تر از من وجود نداره...شایدم بخشنده تر از من! شایدم تباه تر از من!
دلم امروز هم خیلی گرفته...روز دوم پریودم با کلی درد، خستگی و حال بد، ماساژ میخوام فقط...
اومدم گوشیمو خالی کنم، نتم ضعیف بود،مرورگر رو باز کردم و سر از اینجا دراوردم!
یه جایی چند روز پیش خوندم، که میگفت ما حتا اون تیکه شکسته بیسکوییت رو هم خودمون میخوریم! و آخ از مهربونیا و رودروایستیای من که هیچ وقت هیچ چیز خوبی برای خودم نخواستم! و خیلی بده!
این زندگی که الان دارم روزی 12 ساعت براش جون میکنم تا بسازمش رو دوست دارم...میجنگم براش تا حسرت خیلی چیزا رو نخورم دیگه...! انقدر آدما تو تعامل باهام بهم اعتماد دارن که خوشحالم میکنه، میدونم جام اینجا نیست ولی با وجود خستگی و حجم زیاد کار و سفرهای نرفته ولی هنوز دارم ادامه میدم....من به زودی از پسش برمیام...دو سه تا دل خوشی بهش اضافه میکنم و با قدرت تا آخر تابستون ادامه میدم! من باید از پسش بربیام...و باز مهر....و میام و از مهر براتون میگم!
این مدت یاد گرفتم چقدر آدمها رنگارنگن...گول رنگی که بهت نشون میدن و نخور...همین!
